Triggers komen hard binnen

Wanneer ik op mijn werk langsga om mijn doktersbriefje af te geven, word ik overvallen door het nieuws dat één van onze collega’s de dag voordien is overleden. Dan denk je dat het niet nog erger kan worden en dan krijg je zo’n nieuws. Wow, dit komt hard binnen! Over enkele weken zou ze 32 jaar worden en nu is ze er ineens niet meer. Hoe kan het toch dat zo’n schat van een collega de strijd tegen kanker verloren heeft? Gelukkig had ik mijn andere collega’s rondom mij. Een schouder om op te huilen had ik nu echt wel letterlijk nodig!

Het lijkt wel alsof ik nu even een reuzenmagneet ben geworden voor triggers, ook thuis loopt het niet helemaal op wieltjes. Ik voel de stress zo weer in mijn lichaam kruipen. Gelukkig voel ik deze keer al wel op tijd dat ik me even moet terugtrekken en tijd nemen om mij terug op te laden.

Ijsberen in een waas

Voordat ik deze “klik” kreeg, liep ik wel eerst nog doelloos rond in huis. Het leek wel alsof ik aan het ijsberen was. Ik zat terug in een waas. Ik voelde spanningen die ervoor zorgden dat het teveel was en ik niet meer kon nadenken. Niets zat er nog in mijn hoofd.

Na een tijdje ben ik in mijn yogadoek gaan zitten. Ik heb het toe geklapt zodat het duidelijk was dat ik in mijn cocon zat en niet wilde gestoord worden. Ja, soms mag je je als ouder ook als een puber gedragen. Het lukte me om mij gedragen te voelen, om mij beschermd te voelen ook al hoorde ik op de achtergrond de Wii spelen en plezier maken. Even zat ik in mijn cocon en kon de mist rond mijn hoofd opklaren.

Van slippers naar stapschoenen

Mijn ademhaling nam het terug over, mijn spanningen liet ik los. Oef! Die eerste stap was me terug gelukt. Stond ik al terug krachtig in mijn schoenen? Nee, dat nog niet. Ik heb het gevoel dat ik al terug stevig in mijn slippers sta, maar ik wil terug stevig in mijn stapschoenen kunnen staan!

#Zelfzorg Als het leven te veel wordt, wat is dan jouw manier om weer bij jezelf te komen en rust te vinden?