Borstkanker
- Elke Hermans
- 7 dagen geleden
- 3 minuten om te lezen
Mijn plekje vinden
23 juni 2025. Vanaf nu staat deze datum in mijn geheugen gegrift. Het was de dag dat ik te horen kreeg tijdens een echo van mijn borst: "Sorry, mevrouw Hermans, maar het is kwaadaardig".
WAT?!
Wat een klap in mijn gezicht!
Juist nu ik het gevoel had dat ik "mijn plekje" had gevonden. Na jaren zoeken had ik eindelijk de moed gevonden om voluit voor mezelf te kiezen. Ik stond klaar om nu echt in mijn kracht te gaan staan, mijn intuïtie te volgen en te doen wat voor mij goed aanvoelde.
Een nieuwe koers
Ik had belangrijke beslissingen genomen, zoals de scheiding bijvoorbeeld.
Dat was de moeilijkste keuze tot nu toe van mijn leven, maar wel een bewuste keuze om mijn kinderen voor te leven dat goed voor jezelf zorgen belangrijk is. Dat je liefdevol en zacht kan zijn als je in je kracht staat. Dan hoef je je niet "te verdedigen", dan schiet je niet zo snel in je fight - flight modus.
Ik was vastbesloten om mijn grenzen beter te herkennen en te bewaken, om niet langer toe te staan dat anderen erover gaan.
Ik had ervoor gekozen om mijn triggers aan te pakken, in plaats van ze elke keer opzij te schuiven. De tijd van enthousiast en positief te blijven doorgaan, terwijl ik mijn gevoelens in de wachtrij zet, ging ik achter mij laten.
Ik dacht dat ik ondertussen wel voldoende zelfliefde had ontwikkelt en niets me nu nog van mijn pad kon brengen. Ik dacht dat ik met YongerenKracht en Yoehee wel voldoende ervaring had opgedaan.
En toen ... die diagnose. Daar bleek ik het dus wel degelijk mis te hebben.
Vind mijn lichaam dat ik toch nog een extra portie zelfliefde kan gebruiken?
Mijn buikgevoel volgen
In moeilijke momenten grijp ik naar pen en papier. Ook nu dus weer.
Na enkele dagen dacht ik: "Waar krijg ik energie van?" Het eerste antwoord dat in mij opkwam: anderen inspireren en enthousiasmeren, anderen een stapje verder helpen.
Oooh, wat doe ik graag wat ik doe! Ik vind het zalig als leerkrachten zeggen "Elke school zou een Elke moeten hebben". Mijn hartje slaat dubbel over als ouders zeggen "Wat jij dit schooljaar voor onze dochter hebt betekent, is zo waardevol en onbetaalbaar. Als ik iets voor jou kan betekenen, laat het dan weten!"
En wat doet die borstkanker nu met mij? Mijn passie op pauze zetten! AAARGH, dat wil ik niet!
Tijdelijk geen schoolteams enthousiasmeren en coachen. Tijdelijk geen kinderen en jongeren inspireren en begeleiden. WAAROM?!
Maar koppig dat ik ben ... mij gaan ze niet klein krijgen.
Ik vind altijd wel een oplossing!
Dus, hier is mijn plan: ik start een nieuwe reeks blogberichten waarin ik graag fragmenten uit mijn dagboek met jou deel. Ik vind dit wel SUUUUUUPER spannend!
Laat je inspireren door mijn teksten. Ze zullen gaan over hoe ik omga met deze verplichte pauze en mijn verdere zoektocht naar mezelf. Ik merk nu al dat die zoektocht nog een weg heeft af te leggen. Misschien ontdek ik dat het nog maar een paar kleine puzzelstukjes zijn die ik nodig heb of misschien heb ik nog wel een hele puzzel extra te leggen.
De laatste tijd hoorde ik al veel: "Zorg nu maar goed voor jezelf, je gezondheid is nu het belangrijkste."
Mezelf op nummer één zetten? Is dat echt nodig?
Oei, dat wordt blijkbaar nog een grotere uitdaging dan ik dacht.
Volg mijn blogberichten en ontdek het samen met mij.
Ik hoop dat mijn verhalen je zullen raken en inspireren om ook jouw eigen pad te vinden, zelfs wanneer er onverwachte pauzes opduiken.
Veel liefs
Elke x
Comments