Nooit meer hetzelfde: de waarheid in een dik boek?

Zondag 7 juli 2025

Bij het opruimen komen we nog een boek tegen dat al een aantal jaar stof ligt te vangen. Het is “De Sleutel tot Zelf-Bevrijding – encyclopedie van de psychosomatiek” van Christiane Beerlandt. Het bevat de psychologische oorsprong van 1300 aandoeningen. Toeval? Of een teken? Ik voel de drang om te kijken. Ik zoek pagina 246 en lees het deeltje “Borstkanker”.

OMG – WTF?! – BOING – BAM – DIT KOMT BINNEN

De woorden slaan in als een bom: “Hoe lang zal je nog zwanger blijven: van opgekropte emoties, van je overdreven zorgen voor anderen? Het wordt nu tijd dat je volwaardig zelf geboren wordt. Je gaat jezelf voorbij! Je klauwt je vast aan anderen omdat je te weinig vertrouwen hebt. Je bent je nog niet bewust van de kracht in jouw IK, om je leven zelf te creëren en in te richten zoals jij dit wenst.”

De keiharde spiegel

Nog eens een signaal dat ik meer mag gaan voelen wat ik nodig heb en niet wat ik denk dat hoort. Welke overtuigingen heb ik zomaar overgenomen? Welke wil ik behouden en welke wil ik gaan ombuigen? Wie ben IK?

Geen idee waarom, maar ineens moet ik denken aan hoe mijn leven hier begon. Als ik er verder over nadenk, besef ik dat ik mij waarschijnlijk al heb vastgeklampt aan anderen sinds mijn geboorte. Ik was twee weken te vroeg geboren en moest in de couveuse. Deze herinnering roept direct een beeld bij mij op: ik lig hulpeloos op mijn rug met mijn armen en benen omhoog in de lucht, hopend dat er iemand mij vastneemt en geruststelt.

Blijkbaar ben ik niet de eerste in onze familie. Mijn mama werd geboren op 8 maanden en moest direct “vechten” voor haar leven. Gelukkig was het toen een warme zomer want couveuses bestonden nog niet.

Zit het er al van bij mijn geboorte in, durven leven als wie ik echt ben?

Voor mij draait het o.a. om verantwoordelijkheid durven nemen en zelf beslissingen nemen, zonder de bevestiging van anderen. Het gaat om mijn angst te durven tonen, in plaats van die te verdoezelen door te zorgen voor iedereen.

Ja, eerlijk durven kijken naar jezelf is niet altijd even fraai, maar het is essentieel om vooruit te komen. Toch ben ik blij dat ik deze keuze heb gemaakt en het boek heb opengeklapt, ik voel een beetje opluchting en trots.

Afscheid van een gevoel

’s Avonds lig ik in mijn bed en geraak ik niet in slaap. Het dringt tot me door dat de operatie al binnen anderhalve week ingepland staat.

Ik voel aan mijn borsten en besef: dit gevoel, dit zal niet meer mogelijk zijn vanaf dan. Dit vertrouwde gevoel zal ik nooit meer hebben. De tranen vloeien weer. Het gevoel van onmacht overheerst en mijn maag begint weer pijn te doen.

Een optimistische toekomst lijkt op dit moment nog wat veraf, maar ik blijf vastberaden dat ik ga uitzoeken wie ik écht ben.

#ZiekteAlsSignaal Heeft een fysieke klacht jou weleens een diepe psychologische les geleerd over jezelf? Deel je inzicht.