Een tweede opinie
- Elke Hermans
- 18 okt
- 2 minuten om te lezen
Dinsdag 8 juli 2025
Gisteren ben ik voor een tweede opinie naar een andere arts geweest. Hij gaf duidelijkheid en gaf me meer vertrouwen. Hij straalde rust uit, legde simpel en helder uit waar ik voor stond en hoe de operatie zou verlopen.
Het is inderdaad een hormonale borstkanker graad 2. Dat wil zeggen dat de kans groot is dat we er nog op tijd bij zijn om volledig te herstellen. Hij liet me zien dat mijn onderzoeken eigenlijk wel goed waren (oestrogenen, eiwitten en SISH), wat al een positief teken was.
De tumor heeft echter uitlopers naar mijn tepel, en mijn borst is niet heel groot. De conclusie was helder en direct: de beste en meest zekere optie is een mastectomie – de hele borst moet weg, plus de sentinelklier om te controleren op uitzaaiingen.
Voor het eerst voelde ik een zekere geruststelling. De duidelijke taal en het plan gaven me het vertrouwen dat het goed zou komen, ondanks het ingrijpende verlies van mijn borst.

De keuze is gemaakt
’s Avonds maal ik er nog over door, ik vraag raad aan mijn familie. Is het wel verstandig om nu nog van arts te wisselen?
Blijkbaar werkt onder druk voelen wat ik nodig heb voor mij best wel goed (eigenlijk wist ik dat al lang). Ik kreeg tot vandaag om te beslissen. Ik hak de knoop door om van arts te veranderen.
Het resultaat? De operatie zal deze week al doorgaan i.p.v. volgende week. Ze verwachten mij morgenvroeg om 8u30 al op mijn kamer in het UZ in Gent. Dat is ineens mijn koffer inpakken en gelukkig niet veel tijd om na te denken.
Toch schiet de gedachte nog eens door mijn hoofd: is die operatie echt wel nodig? Kan ik dit niet terugdraaien? Kan ik mijn levensgewoonten niet nog meer aanpassen en de kanker laten verdwijnen? Heb ik hier op dit moment de fut voor? Heb ik hier de tijd voor of is de tumor toch niet te groot?
Ik kies ervoor om te vertrouwen op de arts en ervan uit te gaan dat wanneer ik mijn borst laat wegnemen, ik binnen enkele dagen al terug gezond ben. Dan kan ik daarna mijn leven terug op de rails beginnen te zetten.
Nog net voor ik mijn koffer sluit, besluit ik om nog een boek te zoeken dat ik kan lezen in het ziekenhuis. Het boek “Zelfherstel van binnenuit” van Pascale Bruinen lonkt mij. Dit boek lag al enkele maanden te wachten om gelezen te worden, maar ik was er nog niet toe gekomen. Wie weet wat kan het mij de komende dagen brengen …
#TweedeOpinie Het zoeken naar duidelijkheid gaf rust. Is er een moment geweest dat jij van koers bent veranderd op basis van een nieuw inzicht of advies? Wat trok jou over de schreef?



Opmerkingen